Het geheim van dierenfotograaf Anita Giskes

Al vanaf het prille begin sieren de foto’s van Anita de covers van Me & My Cat en komen we haar foto’s tegen in dit kattentijdschrift. Maar wie is Anita eigenlijk? Hoe is zij dierenfotograaf geworden? En hoe lukt het haar om zelfs de meest ‘lastige’ katten mooi op de gevoelige plaats vast te leggen? Wat is haar geheim? Hoog tijd om Anita eens het hemd van het lijf te vragen!

Ze is net verhuisd naar Almere, waar een aantal verhuisdozen nog moeten worden uitgepakt. Haar fotostudio in haar nieuwe huis draait echter al op volle toeren. “Normaal gesproken doe ik in deze periode veel bruiloftfotografie, maar vanwege het coronavirus schuift iedereen zijn bruiloft op. Enerzijds jammer, anderzijds heb ik dus nu meer tijd voor studiofotografie. Vandaar dat het inrichten van een studio bij de verhuizing hoge prioriteit had. De afgelopen weken heb ik mij hier kunnen uitleven tijdens nestshoots – heerlijk. Ik kan zo ontzettende genieten van al die pups en kittens!” Vertelt Anita enthousiast.

Anita zit inmiddels al bijna twintig jaar in het vak. Ze kan met recht allround worden genoemd: naast dierenfotografie en bruidsfotografie doet ze namelijk ook portretfotografie, architectuurfotografie en geeft ze ook nog eens fotografielessen en -workshops. Hoewel ze juist de afwisseling leuk vindt, doet ze de laatste jaren steeds meer op het gebied van dierenfotografie. “Ik heb gewoon veel met dieren, altijd al gehad”, vertelt de nu 40-jarige Anita, die zelf is opgegroeid met katten. “Mijn moeder fokte silver shadeds – Perzen. Op heel kleine schaal hoor, dus als we dan eens een nestje hadden was het feest. Ook hadden we een kat die uit het asiel kwam. Puk was een kat die duidelijk een verleden met zich meedroeg. Je mocht hem niet aan de zijkant van haar lichaam aaien, dan kreeg je een klap. Toch heb ik mede door Puk veel geleerd over katten en het omgaan met katten.”

De 5 G’s

Toch heeft Anita momenteel geen katten. “Wij hebben honden, Cane Corso’s, waarmee we onder de
kennelnaam Italian Guardian op kleine schaal fokken. Naast ons gezin met jonge kinderen en ons

werk, vinden we het voor nu even druk genoeg”, lacht ze. “Maar gelukkig krijg ik met grote regelmaat katten en kittens op bezoek, dus ik kan nog steeds volop van katten genieten.” Dat ze geniet van haar werk en de interactie met dieren straalt haar werk ook uit. Hoe lukt haar dat toch, om katten – die vaak wat gereserveerd en terughoudend in een vreemde omgeving kunnen zijn – zo relaxed vast te leggen? “De vijf G’s: geduld, geduld, geduld, geduld en een kleine portie geluk”, zegt ze met een knipoog. “Ik neem uitgebreid de tijd voor een shoot. Als de katten hier binnenkomen, laat ik hen eerst bijkomen van hun reis. De baasjes ook natuurlijk. Terwijl die van een kopje koffie genieten, laat ik de kat lekker rondlopen. Ondertussen observeer ik de kat wel: is hij nieuwsgierig of ondernemend, hoe reageert hij op de omgeving? Hij mag best even onder de indruk zijn hoor, ik wacht net zo lang tot hij ontspannen is. Soms tot onbegrip van het baasje trouwens. Dan zit de kat in een mooie pose en snapt de eigenaar niet dat ik niet snel de camera pak en klik. Maar ik weet uit ervaring dat je de hele shoot kan verpesten als je te snel wilt zijn. De kat moet niet alleen maar stil en mooi zitten, hij moet ook echt relaxed zijn. Anders schrikt hij zich een hoedje van zo’n flits en dan kan je eigenlijk alweer inpakken.”

Alles uit de trukendoos

Anita krijgt wekelijks vele diersoorten voor haar lens, maar katten vormen voor haar de grootste uitdaging. “Daarom vind ik kattenfotografie ook zo leuk. Bij katten moet je echt het beste in jezelf naar boven halen. Katten zijn ontzettend slim en leggen razendsnel verbanden. Ze hebben zomaar door dat, wanneer ik een bepaald geluidje maak om hun aandacht te trekken en ik op dat moment klik en de flitsen afgaan, er daar een verband is. Ik kan dat trucje dus maar één keer doen, want een tweede keer trappen ze er niet meer in. Dan moet je dus weer iets anders uit de kast halen. Je wordt er echt super creatief van!” Zegt ze lachend.

Op dit moment krijgt Anita veel Savannahs over de vloer. “Ik mag het merendeel van de fotografie van een boek over dit bijzondere kattenras verzorgen, zo gaaf! Het is een ras dat is ontstaan uit een kruising tussen een Afrikaanse serval en een huiskat. Savannahs zijn prachtige katten om te zien, en ze zijn ook nog eens ontzettend leuk. Ze zijn ondernemend, stabiel, inventief en speels. Ze zijn ook heel slim, maar niet snel onder de indruk. Vanwege hun jachtinstinct zijn ze bovendien goed te triggeren met speeltjes en dergelijke, waardoor je ontzettend gave foto’s van hen kan maken. Ze zijn echt zo leuk! Tot voor deze opdracht kende ik het ras nog helemaal niet, maar inmiddels behoort dit ras absoluut tot mijn favorieten! Het boek wordt heel mooi, maar ook erg educatief. Het wordt geschreven door Cindy Schwering en ligt hopelijk eind dit jaar in de winkel. Het is voor een ras als de Savannah heel fijn dat er een boek komt waarin mensen een beeld krijgen van het ras. Ik ben daarom ontzettend trots dat ik zo’n grote bijdrage aan dit boek mag leveren!”

Het is duidelijk dat Anita nog altijd veel plezier en voldoening uit haar werk haalt. “Ik denk ook niet dat mijn werk mij ooit gaat vervelen.” Op de vraag welke ambities zij nog voor de toekomst heeft, moet ze dan ook even diep nadenken. “Eigenlijk vind ik wat ik nu doe ontzettend leuk. Ik kom mijn werk nu ook overal tegen: in boeken, magazines, op verpakkingsmateriaal van honden- en kattenvoeding, op een bus en zelfs als tattoo. Dat is zo gaaf! Ik vind het echt lastig om iets te bedenken wat ik nog leuker zou vinden. Als ik dan toch iets moet noemen: ik vind het verzorgen van workshops over kattenfotografie fantastisch om te doen en het lijkt mij wel heel gaaf om eens een seminar kattenfotografie in het buitenland te mogen verzorgen.”